+ نوشته شده در دوشنبه هجدهم اردیبهشت ۱۳۹۶ ساعت 17:4 توسط علی اکبر رستگار
|
هوالجمیل کودکی خردسال بودم با یک خودکار روی کاغذ خطهای در هم و برهمی کشیدم و به پدر نشان دادم پدر لبخندی زد ومیان آن خطهای شلوغ آدمکی را به من نشان داد و کارم را ستود آدمکی که خودم هم از کشیدنش بی خبر بودم اما لبخند پدر کار خودش را کرد و دیگر از دست پسر قلم وقلمو نیفتاد و به تقلید از کار نقاش بزرگ عالم خداوند زیبایی آفرین پرداخت .